Bekende Gambianen

Weer een nieuwe dag in het oververhitte Gambia. Het kwik leek vandaag wel gestegen met een macht 2. Wellicht leek het alleen maar zo doordat onze inmiddels lichtroze verkleurde varkenshuidjes eigenlijk geen UV-straling meer kunnen verdragen. Toch zijn we eigenzinnig als we zijn, weer horizontaal gaan ontspannen naast het zwembad. Dat went toch sneller dan we dachten. Tegen de middag realiseerde we ons dat er toch teveel huidkankercellen zouden gaan muteren als we bleven liggen dus zijn we keurig de airco ingedoken om nog wat aan school te doen. Dat laatste gaat overigens ook al op z’n Afrikaans, Lien heeft om precies te zijn 5 regels getypt sinds we hier zijn. Niet alleen in dit opzicht zijn we al flink ingeburgerd, ook in het roddelcircuit zijn we al BG’ers (bekende Gambianen) geworden. Het incident van gisteren heeft kennelijk de plaatselijke journalistiek bereikt en hele volksstammen herkennen de twee Nederlandse meisjes inmiddels. Maar dat weerhield ons er niet van om vanmiddag weer de compounds in te duiken met Sam en Joe om de handgemaakte armbandjes op te halen. Iedere laatste zaterdag van de maand is er van negen tot twaalf een public holiday, genaamd ‘Operation clean the nation’, een soort grootschalige lenteschoonmaak dus. Het lijkt er alleen op dat de plaatselijke bevolking in de compounds maling heeft aan dit masterplan van de president, want de riolering lag er vandaag nog smeriger bij dan gisteren. En toen ook nog bleek dat we voor niks onze longblaasjes hebben vervuild omdat de Buddha to Buddha shop dicht was, zijn we enigszins teleurgesteld teruggesjokt naar de openbare weg. Daar stond onze taxi naar The Strip, het meest toeristische straatje van Senegambia, al klaar. Ja die lokale roddels moet je natuurlijk in je voordeel laten werken. Dit was ook meteen onze eerste taxirit hier, en zoals een echt Gambiaan betaamd neem je dan een geel-groene taxi. Deze zijn voor de locals en er valt dus over de prijs te onderhandelen. Tegelijkertijd betekent het dan ook dat je in een vijfdehands mercedes zit die de APK keuring nog niet gaat halen als je er geld bij geeft. Maar dat maakt het alleen maar spannender. Eenmaal aangekomen in de dorpstraat van Gambia werden we weer opnieuw geconfronteerd met de extreem irritante opdringerigheid. Maar inmiddels weten we dat goed af te slaan door te zeggen dat we hier al tig keer zijn geweest en zijn we Lisa en Anne van Palma Rima (een random ander hotel). Eerlijkheid duurt in deze kwestie namelijk niet het langst.
Ook is er vanmiddag een meisjesdroom van Lien vervuld, wensen zijn er namelijk om vervuld te worden. We hebben paardgereden langs het strand. En deze rit werd ook nog eens gesponsord door een bijzonder attent Nederlands koppel. Vervolgens zijn we terug over het strand naar Senegambia Hotel gebanjerd om nog wat extreem vieze vodden geld op te nemen met onze Mastercard, dat is namelijk meteen de enige manier om hier te pinnen. Hopelijk ga ik niet vervolgd worden voor de identiteitsfraude die ik heb gepleegd door te zeggen dat ik getrouwd ben en daarom een dubbele achternaam draag. Die creditcard is namelijk van mama. Maar ach, 20 jaar en getrouwd, moet kunnen hier.
Vervolgens de dag afgesloten met een hapje en een drankje bij de pizzeria. Onszelf wederom kostelijk vermaakt met het kijken naar alle ‘happy couples’, westerse dames op leeftijd die voor de liefde van een Gambiaanse toyboy zijn gegaan. Once you go black, you never come back.
Dezelfde vriendelijke taxichauffeur bracht ons terug naar ons hotel, waar we een heerlijk potje thee hebben genuttigd onder het genot van live Afrikaanse muziek. En nu maar eens afwachten wat de dag van morgen ons gaat brengen. Hopelijk raakt ons bioritme niet al te veel van slag door het tijdsverschil van 2 uur na het vooruit zetten van de klok vanacht..