Een kijkje in het leven van... de Gambiaan

Na de tamelijk slopende dag van gisteren, was het vandaag tijd voor wat ontspanning. Althans, dat was het plan. Maar plannen maken blijkt zinloos te zijn. Ook vandaag liep alles weer anders dan we hadden gedacht. We begonnen de dag met een ontbijtje in de zon. Daarna plofte we in onze bikini naast het zwembad, want laten we eerlijk zijn, we zijn hier niet alleen om cultuur te snuiven. En het streven is natuurlijk om als een gebakken pinda terug in Nederland aan te komen. Tussen de bedrijven door hadden we om half één een afspraak met de reisleidster van Holland International. Miranda kwam ons vertellen over de do’s en dont’s, welke deze twee nieuwsgierige studenten allang hadden ervaren op de eerste dag dat we er waren. Het enige nieuwtje dat ze had was dat het fruit en rauw vlees in de hotels en restaurants echt niet zo dodelijk was als de GGD ons had wijsgemaakt. Dus dat scheelt Lien weer een hoop alertheid als ik weer eens onbezonnen een medium gebakken biefstukje bestel. Verder hebben we nog wat van de bij de overheid zuurverdiende euro’s uitgegeven aan twee excursies die we gaan doen op maandag en dinsdag. Inclusief bezoek aan een school, markt, ziekenhuis, visafslag, Paradise Beach en een boottocht. Geen beter leven dan een studentenleven.
Tegen twee uur waren we toch behoorlijk doorbakken en besloten we even de koelte op te gaan zoeken in ons kamertje. En er moesten ook nog wat schoolzaken geregeld worden. Zo relaxed als hier alles gaat, zo snel gaat het leven in Nederland ook gewoon door. Maar in deze zen omgeving kunnen we alles handelen. Om half vier werden we geroepen door de ‘housekeeping’, Sam en Joe kwamen ons ophalen om te gaan lunchen bij zuslief. Dat hadden we gisteren in alle enthousiasme afgesproken, maar nu hadden we eigenlijk toch niet zoveel zin meer. Toch hebben we onszelf uit onze studiehouding gesleept om even te gaan sog’gen. En achteraf gezien was het dat toch meer dan waard. Afrikaanse plasas, een combinatie van rijst met een ondefinieerbare massa welke het meeste weg heeft van een ver doorgemalen olvaritpotje. Kennelijk is het een met zorg gesorteerd assortiment aan planten dat in de blender is gegooid. Het was geen culinair mondvermaak, maar toch een bijzonder moment om een echte Afrikaanse maaltijd te hebben gegeten. Daarna hebben we hetzelfde rondje als gisteren door de sloppenwijk nog eens gedaan, waarbij we allebei wild enthousiast werden begroet door een hele hoop negertjes. En hoe aandoenlijk is het als ze over je huid wrijven in de hoop dat je dan dezelfde kleur krijgt als zij. Nouja, genoeg sentimenteel geneuzel. We zijn ook nog naar het Kachikally museum inclusief krokodillenpark geweest en niet om een nieuwe tas te laten maken. Maar wel om de ‘friendly crocodile Freddy’ te aaien. De rest is ofwel zwanger ofwel te agressief om aan te raken. En niet alleen krokodillen raken er aan de leg, ook mensen kunnen op de ‘holy place’ zwanger raken door een douche te nemen met het water uit de natuurlijke bron waar de krokodillen in zwemmen. Een soort Afrikaans Lourdes dus. Het is in elk geval goed om te weten dat er nog een laatste hoop is in geval van onvruchtbaarheid. Door onze bijzonder verlate thuiskomst, rond de klok van acht, hadden we geen zin in een waarschijnlijk eindeloze zoektocht naar een enigszins culinair etablissement, dus belandden we in het restaurant van het hotel. Sfeerloze hut helaas, maar een biefstukje op brood maakt alles goed. De tweede dag in het Afrikaanse zit erop en wat is het genieten..